Het Schoolnotitieboekmuseum in Milaan: "Ze helpen ons onszelf te ontdekken"

Milaan – “Het nieuwe jaar is net begonnen. We weten niet of het gelukkiger of droeviger zal zijn dan het vorige, maar we zullen dat met onze daden bepalen.” Dit zijn de gedachten van een Genuese jongen die in de jaren zeventig een van zijn eerste essays op school schreef. Het handschrift verraadt de besluiteloosheid van iemand die pas onlangs de kunst van het schrijven heeft geleerd, maar de inhoud ervan bezit de volwassenheid van iemand die duizend levens heeft geleefd. En die woorden van meer dan vijftig jaar geleden, zo opmerkelijk relevant vandaag de dag, worden bewaard in het Museo dei Quaderni di Scuola , een kleine ruimte in het hart van Milaan (aan de Via Broletto) waar dagboeken, essays en brieven worden bewaard die jongens en meisjes tussen eind 18e eeuw en begin 2000 hebben geschreven . Een plek waar de geschiedenis wordt gefilterd door de onschuldige blik van de allerkleinsten. "Rond 2000 begon ik wat materiaal te verzamelen. Ik had er niet al te hoge verwachtingen van, ik wilde gewoon een blog beginnen", zegt Thomas Pololi, oprichter en conservator van het museum. "Maar in 2022 deed zich de mogelijkheid voor om een ruimte te creëren waar ik kon bewaren wat voor mij écht museumstukken zijn."

Pololi kiest een omgekeerde weg : hij verlaat de online wereld om de offline dimensie te omarmen en creëert een microkosmos waarin de schoonheid van inkt op papier herontdekt kan worden. Deze pagina's vertellen het verleden met een blik op de toekomst : "Deze notitieboekjes zijn een sleutel tot het begrijpen van de wereld: als een vergrootglas laten ze ons zien wat er zich binnen de vier muren van ons huis heeft afgespeeld, maar tegelijkertijd bieden ze ons een glimp van de momenten die de geschiedenis hebben gevormd", legt de conservator uit. En dwalend door het museum is het mogelijk om de tijd terug te draaien en door de ogen van kinderen het Duitsland van het nazisme of het Italië van de hete herfst en de arbeidersstrijd te ontdekken. In de Pololi-ruimte bevinden zich meer dan 1500 Italiaanse notitieboekjes en nog eens 1000 uit 35 andere landen. Van Italië tot China, helemaal tot Japan: deze kleine ruimte bewaart de geschiedenis van de hele wereld. Inkt wordt een hulpmiddel om verschillen te overbruggen en bruggen te bouwen tussen verre culturen en landen: "Ik denk dat er niets universeeler is dan de kindertijd; uiteindelijk waren we allemaal kinderen," zegt de maker. "En als we door deze pagina's bladeren, beseffen we hoezeer we allemaal op elkaar lijken, ongeacht hoeveel kilometers we van elkaar verwijderd zijn."

​​​​​​

Pololi struint dagelijks het internet af en vergelijkt verschillende websites op zoek naar brieven en dagboeken uit alle hoeken van de wereld : "Het Italiaanse materiaal komt binnen dankzij donaties", legt de conservator uit. "Hoewel dit materiaal uit het buitenland komt, is online onderzoek de sleutel om een steeds groter aantal mensen te bereiken. Velen vinden na het opruimen van hun kelders of een verhuizing oude notitieboekjes terug en kiezen ervoor om ze niet weg te gooien, maar ze een tweede leven te geven." Voor Thomas Pololi is het echter ook belangrijk om stil te staan bij de evolutie van de stad die zijn kleine museum verwelkomde: juist daarom organiseerde hij onlangs een tijdelijke tentoonstelling die de evolutie van Milaan in de jaren 50 belicht. Het verzamelen van dit materiaal heeft hem in staat gesteld om te reflecteren op hoe de relatie tussen kinderen en de Lombardische hoofdstad in de loop der tijd is veranderd. "De ongebreidelde verstedelijking van die periode verhoogde paradoxaal genoeg barrières tussen bewoners", legt Pololi uit. "En de eersten die verrast zijn, zijn de kinderen die, als ze hier eenmaal zijn, beseffen dat er vergeleken met vroeger veel meer geslotenheid en wantrouwen is jegens de mensen om ons heen." Het Notebook Museum is een tijdmachine, een reis om te begrijpen hoe de keuzes uit het verleden het heden waarin we leven hebben beïnvloed: "Als we de notitieboekjes van deze kinderen lezen, kunnen we niet anders dan iets over ieder van ons ontdekken", voegt Pololi toe.

Artikeltags